از ابتدای قرن بیستم و سرعت گرفتن رشد صنعتی، دانشمندان زیادی نسبت به اثرات مخرب این رشد و خصوصا افزایش مصرف سوخت‌های فسیلی هشدار دادند. الان و در این لحظه با قاطعیت می‌شه گفت که تقریبا تمامی اون پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمدند و ما امروز در آستانه یه بحران بزرگ و ورود به نقطه غیر قابل بازگشت هستیم. همه مردم دنیا در حال حاضر درگیر بحران‌هایی هستند که هر کدام در جای خودش می‌تونه آخرالزمانی باشه ولی شاید هیچ‌کدام به اندازه تهدید گرمایش جهانی و تغییر اقلیم مهم نیست و با همه ما سر و کار نداره. ما در آستانه بحرانی هستیم که می‌تونه میلیاردها انسان رو با دشواری‌های بزرگ مواجه کنه ولی هنوز کمتر بهش پرداخته می‌شه. متاسفانه به این موضوع مهم در عرصه هنر هم کمتر توجه می‌شه، چند تا فیلم تاثیرگذار در اندازه فیلم‌هایی مثل ۲۰۱۲ ساخته شده؟ چند تا آلبوم موسیقی از طرف هنرمندان جریان اصلی و عامه‌پسند منتشر شده؟ چند تا نفاشی با موضوع تغییر اقلیم کشیده شده؟ حقیقتش اینه که هنر در این مقوله تقریبا بی‌تفاوته و همراه با جریان اصلی رسانه داره در مسیر نادرستی حرکت می‌کنه. آگاهی و آگاهی‌بخشی نسبت به این بحران بی‌نهایت مهم از مرحله اول بر عهده تک تک ماست ولی نقش افراد و گروه‌هایی که بیشتر رسانه‌ای هستند، خیلی بیشتره. بخشی رو ما باید از هنرمندان مطالبه کنیم ولی متاسفانه دوره هنرمندان بزرگ و پیشرو گذشته و ما با جریانی مواجهیم که هنرمندان اصلا جلوتر از مردم نیستند و چه بسا با فاصله زیاد از واقع معاصر و شرایط دنیا دورند و درکی از جامعه ندارند. ماییم که به کمک هر ابزاری باید از هنرمندان مطالبه کنیم تا چنین موضوعات مهم و شاخصی رو به میدان جامعه بیارند. هنر اگر نتونه نقشی پیشرو و تاثیرگذار در وقایع و رخدادها داشته باشه، فقط و فقط یه سرگرمیه که می‌تونه موقتا مردم رو از دنیای واقعیت جدا کنه؛ اما چیزی به اونا اضافه نمی‌کنه.
مینیمالیسم یک مفهوم کلی در مورد سبک زندگی، هنر، تفکر و خیلی چیزهای دیگه است. در هنر این اصطلاح در ابتدا با صورتی منفی داشت و در مورد هنرمندانی استفاده شد که کارهاشون ساختاری حداقلی داشت و از تجملات معمولی بهره‌ای نبرده بود. با گذشت زمان اما این مفهوم کاملا تغییر معنا داد، با ظهور سبک‌های مختلف هنری بر مبنای تفکر مینیمال، این معنا موجودیت مثبتی به خودش گرفت و بعد از اون هنرمندان زیادی در رشته‌های مختلف به این سبک گرایش پیدا کردند. در مینیمالیسم، هنر چیزی جز یک شی واقعی نیست و به قول فرانک استلا: «چیزی که می‌بینید، همون چیزیه که می‌بینید». فیلیپ گلس یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان قرن بیستمه که به واسطه موسیقی مینیمال تاثیر بزرگی بر جریان موسیقی دوران ما گذاشت. در موسیقی او از زرق و برق و تجملات کلاسیک خبری نیست؛ موسیقی او حاصل تکرار ریتم‌های مشخص با فواصل تعیین‌شده است که به مروز تغییر می‌کند و با فضاسازیه که مخاطب رو تحت تاثیر قرار می‌ده. خلاصه هنر مینیمال این روزا همه جا رو احاطه کرده و به هر جایی که سر بزنیم، می‌شه رد پاش رو دید. این هنر در هر رشته‌ای این توانایی رو داره که در عین سادگی، پیام‌های زیادی رو به مخاطب منتقل کنه.
سلام
من حمید سعادتمند هستم. سن زیادی نداشتم که به موسیقی علاقه‌مند شدم. این علاقه منجر به ادامه مسیری شد که من رو به سمت دیگر رشته‌های هنری کشید. از اون موقع تا به الان، زندگی من همیشه با مفهوم هنر پیوند خورده و امیدوارم این پیوند ادامه پیدا کنه. به وبلاگ نویسی روی آوردم، چون در دنیایی که همه اطلاعات داره به بستر شبکه‌های اجتماعی منتقل می‌شه و دیگه کمتر می‌شه با جستجو به اطلاعات دسترسی پیدا کرد، این نیاز رو احساس کردم که باید مطالبی تولید کرد که بشه با یه جستجوی ساده به اون‌ها دسترسی پیدا کرد. این وبلاگ آغازیه برای من تا باهاش بتونم تجربیات شخصی که از تعامل با هنر داشتم رو با بقیه به اشتراک بگذارم.